From πειρᾰ́ζω (peirázō, “to prove”) + -μός (-mós).
πειρᾰσμός • (peirasmós) m (genitive πειρᾰσμοῦ); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ πειρᾰσμός ho peirasmós |
τὼ πειρᾰσμώ tṑ peirasmṓ |
οἱ πειρᾰσμοί hoi peirasmoí | ||||||||||
| Genitive | τοῦ πειρᾰσμοῦ toû peirasmoû |
τοῖν πειρᾰσμοῖν toîn peirasmoîn |
τῶν πειρᾰσμῶν tôn peirasmôn | ||||||||||
| Dative | τῷ πειρᾰσμῷ tôi peirasmôi |
τοῖν πειρᾰσμοῖν toîn peirasmoîn |
τοῖς πειρᾰσμοῖς toîs peirasmoîs | ||||||||||
| Accusative | τὸν πειρᾰσμόν tòn peirasmón |
τὼ πειρᾰσμώ tṑ peirasmṓ |
τοὺς πειρᾰσμούς toùs peirasmoús | ||||||||||
| Vocative | πειρᾰσμέ peirasmé |
πειρᾰσμώ peirasmṓ |
πειρᾰσμοί peirasmoí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
From Ancient Greek πειρασμός (peirasmós).
πειρασμός • (peirasmós) m (plural πειρασμοί)