πρό (pró, “before”) + λοβός (lobós, “lobe”)
πρόλοβος • (prólobos) m (genitive προλόβου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ πρόλοβος ho prólobos |
τὼ προλόβω tṑ prolóbō |
οἱ πρόλοβοι hoi próloboi | ||||||||||
Genitive | τοῦ προλόβου toû prolóbou |
τοῖν προλόβοιν toîn prolóboin |
τῶν προλόβων tôn prolóbōn | ||||||||||
Dative | τῷ προλόβῳ tôi prolóbōi |
τοῖν προλόβοιν toîn prolóboin |
τοῖς προλόβοις toîs prolóbois | ||||||||||
Accusative | τὸν πρόλοβον tòn prólobon |
τὼ προλόβω tṑ prolóbō |
τοὺς προλόβους toùs prolóbous | ||||||||||
Vocative | πρόλοβε prólobe |
προλόβω prolóbō |
πρόλοβοι próloboi | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek πρόλοβος (prólobos).
πρόλοβος • (prólovos) m