A back-formation from σπατάλη (spatálē, “lavish way of life, debauchery, luxury”), of unclear origin. While Beekes admits the possibility of derivation from σπάω (spáō, “to draw in, suck (of wine, etc.)”) and rejects Neumann's derivation of the Greek as a loan from Hittite (*išpatalla-, “who gladly and often eats to the full”), he ultimately prefers Furnée's derivation from Pre-Greek, based on a convincing connection with βάταλος (bátalos, “catamite, lascivious man”).[1]
σπάταλος • (spátalos) m or f (neuter σπάταλον); second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
Nominative | σπάταλος spátalos |
σπάταλον spátalon |
σπατάλω spatálō |
σπατάλω spatálō |
σπάταλοι spátaloi |
σπάταλᾰ spátala | ||||||||
Genitive | σπατάλου spatálou |
σπατάλου spatálou |
σπατάλοιν spatáloin |
σπατάλοιν spatáloin |
σπατάλων spatálōn |
σπατάλων spatálōn | ||||||||
Dative | σπατάλῳ spatálōi |
σπατάλῳ spatálōi |
σπατάλοιν spatáloin |
σπατάλοιν spatáloin |
σπατάλοις spatálois |
σπατάλοις spatálois | ||||||||
Accusative | σπάταλον spátalon |
σπάταλον spátalon |
σπατάλω spatálō |
σπατάλω spatálō |
σπατάλους spatálous |
σπάταλᾰ spátala | ||||||||
Vocative | σπάταλε spátale |
σπάταλον spátalon |
σπατάλω spatálō |
σπατάλω spatálō |
σπάταλοι spátaloi |
σπάταλᾰ spátala | ||||||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
σπατάλως spatálōs |
σπαταλότερος spatalóteros |
σπαταλότᾰτος spatalótatos | ||||||||||||
Notes: |
|