From τετρα- (tetra-) + -άρχης (-árkhēs).
τετράρχης • (tetrárkhēs) m (genitive τετράρχου); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ τετρᾰ́ρχης ho tetrắrkhēs |
τὼ τετρᾰ́ρχᾱ tṑ tetrắrkhā |
οἱ τετρᾰ́ρχαι hoi tetrắrkhai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ τετρᾰ́ρχου toû tetrắrkhou |
τοῖν τετρᾰ́ρχαιν toîn tetrắrkhain |
τῶν τετρᾰρχῶν tôn tetrărkhôn | ||||||||||
| Dative | τῷ τετρᾰ́ρχῃ tôi tetrắrkhēi |
τοῖν τετρᾰ́ρχαιν toîn tetrắrkhain |
τοῖς τετρᾰ́ρχαις toîs tetrắrkhais | ||||||||||
| Accusative | τὸν τετρᾰ́ρχην tòn tetrắrkhēn |
τὼ τετρᾰ́ρχᾱ tṑ tetrắrkhā |
τοὺς τετρᾰ́ρχᾱς toùs tetrắrkhās | ||||||||||
| Vocative | τετρᾰ́ρχη tetrắrkhē |
τετρᾰ́ρχᾱ tetrắrkhā |
τετρᾰ́ρχαι tetrắrkhai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||