Learned borrowing from Koine Greek τυχαῖος (tukhaîos).[1]
τυχαίος • (tychaíos) m (feminine τυχαία, neuter τυχαίο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | τυχαίος (tychaíos) | τυχαία (tychaía) | τυχαίο (tychaío) | τυχαίοι (tychaíoi) | τυχαίες (tychaíes) | τυχαία (tychaía) | |
genitive | τυχαίου (tychaíou) | τυχαίας (tychaías) | τυχαίου (tychaíou) | τυχαίων (tychaíon) | τυχαίων (tychaíon) | τυχαίων (tychaíon) | |
accusative | τυχαίο (tychaío) | τυχαία (tychaía) | τυχαίο (tychaío) | τυχαίους (tychaíous) | τυχαίες (tychaíes) | τυχαία (tychaía) | |
vocative | τυχαίε (tychaíe) | τυχαία (tychaía) | τυχαίο (tychaío) | τυχαίοι (tychaíoi) | τυχαίες (tychaíes) | τυχαία (tychaía) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο τυχαίος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο τυχαίος, etc.)