From χορεύω (khoreúō, “to dance a choral dance”) + -τής (-tḗs).
χορευτής • (khoreutḗs) m (genitive χορευτοῦ); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ χορευτής ho khoreutḗs |
τὼ χορευτᾱ́ tṑ khoreutā́ |
οἱ χορευταί hoi khoreutaí | ||||||||||
Genitive | τοῦ χορευτοῦ toû khoreutoû |
τοῖν χορευταῖν toîn khoreutaîn |
τῶν χορευτῶν tôn khoreutôn | ||||||||||
Dative | τῷ χορευτῇ tôi khoreutêi |
τοῖν χορευταῖν toîn khoreutaîn |
τοῖς χορευταῖς toîs khoreutaîs | ||||||||||
Accusative | τὸν χορευτήν tòn khoreutḗn |
τὼ χορευτᾱ́ tṑ khoreutā́ |
τοὺς χορευτᾱ́ς toùs khoreutā́s | ||||||||||
Vocative | χορευτᾰ́ khoreutá |
χορευτᾱ́ khoreutā́ |
χορευταί khoreutaí | ||||||||||
Notes: |
|
Inherited from Ancient Greek χορευτής (khoreutḗs).
χορευτής • (choreftís) m (plural χορευτές, feminine χορεύτρια)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | χορευτής (choreftís) | χορευτές (choreftés) |
genitive | χορευτή (choreftí) | χορευτών (choreftón) |
accusative | χορευτή (choreftí) | χορευτές (choreftés) |
vocative | χορευτή (choreftí) | χορευτές (choreftés) |