From χρόνος (khrónos, “time”) + γράφω (gráphō, “to write”).
χρονογρᾰ́φος • (khronogrắphos) m (genitive χρονογρᾰ́φου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ χρονογρᾰ́φος ho khronogrắphos |
τὼ χρονογρᾰ́φω tṑ khronogrắphō |
οἱ χρονογρᾰ́φοι hoi khronogrắphoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ χρονογρᾰ́φου toû khronogrắphou |
τοῖν χρονογρᾰ́φοιν toîn khronogrắphoin |
τῶν χρονογρᾰ́φων tôn khronogrắphōn | ||||||||||
| Dative | τῷ χρονογρᾰ́φῳ tôi khronogrắphōi |
τοῖν χρονογρᾰ́φοιν toîn khronogrắphoin |
τοῖς χρονογρᾰ́φοις toîs khronogrắphois | ||||||||||
| Accusative | τὸν χρονογρᾰ́φον tòn khronogrắphon |
τὼ χρονογρᾰ́φω tṑ khronogrắphō |
τοὺς χρονογρᾰ́φους toùs khronogrắphous | ||||||||||
| Vocative | χρονογρᾰ́φε khronogrắphe |
χρονογρᾰ́φω khronogrắphō |
χρονογρᾰ́φοι khronogrắphoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||