Borrowed from Ottoman Turkish قپاق (kapak) (Turkish kapak), from verb قاپامق (kapamak).
капа́к • (kapák) m
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | капа́к kapák |
капа́ци kapáci |
| definite (subject form) |
капа́кът kapákǎt |
капа́ците kapácite |
| definite (object form) |
капа́ка kapáka | |
| count form | — | капа́ка kapáka |
Borrowed from Ottoman Turkish قپاق (kapak) (Turkish kapak), from verb قاپامق (kapamak).
капак • (kapak) m (plural капаци, diminutive капаче)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | капак (kapak) | капаци (kapaci) |
| definite unspecified | капакот (kapakot) | капаците (kapacite) |
| definite proximal | капаков (kapakov) | капациве (kapacive) |
| definite distal | капакон (kapakon) | капацине (kapacine) |
| vocative | капаку (kapaku) | капаци (kapaci) |
| count form | — | капака (kapaka) |
Borrowed from Ottoman Turkish قاپاق (kapak), from verb قاپامق (kapamak).
ка̀пак m (Latin spelling kàpak)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ка̀пак | капци |
| genitive | капка | ка̑па̄ка̄ |
| dative | капку | капцима |
| accusative | капак | капке |
| vocative | капку | капци |
| locative | капку | капцима |
| instrumental | капком | капцима |
From a root kap- from Tajik капидан (kapidan).
капак (kapak)