Borrowed from Ottoman Turkish قپاق (kapak) (Turkish kapak), from verb قاپامق (kapamak).
капа́к • (kapák) m
Borrowed from Ottoman Turkish قپاق (kapak) (Turkish kapak), from verb قاپامق (kapamak).
капак • (kapak) m (plural капаци, diminutive капаче)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | капак (kapak) | капаци (kapaci) |
definite unspecified | капакот (kapakot) | капаците (kapacite) |
definite proximal | капаков (kapakov) | капациве (kapacive) |
definite distal | капакон (kapakon) | капацине (kapacine) |
vocative | капаку (kapaku) | капаци (kapaci) |
count form | — | капака (kapaka) |
Borrowed from Ottoman Turkish قاپاق (kapak), from verb قاپامق (kapamak).
ка̀пак m (Latin spelling kàpak)
From a root kap- from Tajik капидан (kapidan).
капак (kapak)