обу́чи • (obúči)
обучи́ • (obučí)
обучи • (obuči) third-singular present, pf (imperfective обучува)
l-participles | imperfect | aorist | non-finite forms | |||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine | обучел | обучил | adjectival participle | обучен | ||
feminine | обучела | обучила | adverbial participle | — | ||
neuter | обучело | обучило | verbal noun | — | ||
plural | обучеле | обучиле | perfect participle | обучено | ||
present | imperfect | aorist | imperative | |||
1st singular | обучам | обучев | обучив | — | ||
2nd singular | обучиш | обучеше | обучи | обучи | ||
3rd singular | обучи | обучеше | обучи | — | ||
1st plural | обучиме | обучевме | обучивме | — | ||
2nd plural | обучите | обучевте | обучивте | обучете | ||
3rd plural | обучат | обучеа | обучија | — | ||
Compound tenses | ||||||
perfect | сум обучил | present of сум (except in the 3rd person) + aorist l-participle | ||||
има-perfect | имам обучено | present of има + perfect participle | ||||
pluperfect | бев обучил | imperfect of сум + aorist l-participle | ||||
има-pluperfect | имав обучено | imperfect of има + perfect participle | ||||
има-perfect reported | сум имал обучено | perfect of има + perfect participle | ||||
future | ќе обучам | ќе + present | ||||
има-future | ќе имам обучено | future of има + perfect participle | ||||
future in the past | ќе обучев | ќе + imperfect | ||||
има-future in the past | ќе имав обучено | future in the past of има + perfect participle | ||||
future reported | ќе сум обучел | ќе + imperfect l-participle | ||||
има-future reported | ќе сум имал обучено | future reported of има + perfect participle | ||||
conditional | би обучил | би + aorist l-participle | ||||
има-conditional | би имал обучено | conditional of има + perfect participle |
обучи́ • (obučí)