Inherited from Proto-Slavic *sъlnьce.
солнце • (solnce) n
(солнце → солнца)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | солнце (solnce) | солнца (solnca) |
definite unspecified | солнцето (solnceto) | солнцата (solncata) |
definite proximal | солнцево (solncevo) | солнцава (solncava) |
definite distal | солнцено (solnceno) | солнцана (solncana) |
vocative | солнце (solnce) | солнца (solnca) |
(солнце → солнциња)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | солнце (solnce) | солнциња (solncinja) |
definite unspecified | солнцето (solnceto) | солнцињата (solncinjata) |
definite proximal | солнцево (solncevo) | солнцињава (solncinjava) |
definite distal | солнцено (solnceno) | солнцињана (solncinjana) |
vocative | солнце (solnce) | солнциња (solncinja) |
Inherited from Old East Slavic сълньце (sŭlnĭce), from Proto-Slavic *sъlnьce, from Proto-Indo-European *sóh₂wl̥, whence English sun, solar and helium.
со́лнце • (sólnce) n inan (genitive со́лнца, nominative plural со́лнца, genitive plural солнц, relational adjective со́лнечный, diminutive со́лнышко)