From співвітчи́з(ник) (spivvitčýz(nyk)) + -ниця (-nycja).
співвітчи́зниця • (spivvitčýznycja) f pers (genitive співвітчи́зниці, nominative plural співвітчи́зниці, genitive plural співвітчи́зниць, masculine співвітчи́зник)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | співвітчи́зниця spivvitčýznycja |
співвітчи́зниці spivvitčýznyci |
genitive | співвітчи́зниці spivvitčýznyci |
співвітчи́зниць spivvitčýznycʹ |
dative | співвітчи́зниці spivvitčýznyci |
співвітчи́зницям spivvitčýznycjam |
accusative | співвітчи́зницю spivvitčýznycju |
співвітчи́зниць spivvitčýznycʹ |
instrumental | співвітчи́зницею spivvitčýznyceju |
співвітчи́зницями spivvitčýznycjamy |
locative | співвітчи́зниці spivvitčýznyci |
співвітчи́зницях spivvitčýznycjax |
vocative | співвітчи́знице spivvitčýznyce |
співвітчи́зниці spivvitčýznyci |