From Old High German harfa, from Proto-Germanic *harpǭ.
харфа • (harfa) f
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | харфа (harfa) | харфи (harfi) |
definite unspecified | харфата (harfata) | харфите (harfite) |
definite proximal | харфава (harfava) | харфиве (harfive) |
definite distal | харфана (harfana) | харфине (harfine) |
vocative | харфо (harfo) | харфи (harfi) |
From Old High German harfa, from Proto-Germanic *harpǭ.
ха̑рфа f (Latin spelling hȃrfa)