Inherited from Old Ruthenian ꙗзычникъ (jazyčnik), from Old East Slavic ѧзꙑчьникъ (języčĭnikŭ), from Old Church Slavonic ѩзꙑчьникъ (języčĭnikŭ), a calque of Byzantine Greek ἐθνικός (ethnikós). By surface analysis, (archaic) язи́к (jazýk, “ethnos”) + -ник (-nyk).
язи́чник • (jazýčnyk) m pers (genitive язи́чника, nominative plural язи́чники, genitive plural язи́чників, female equivalent язи́чниця, relational adjective язи́чницький)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | язи́чник jazýčnyk |
язи́чники jazýčnyky |
genitive | язи́чника jazýčnyka |
язи́чників jazýčnykiv |
dative | язи́чникові, язи́чнику jazýčnykovi, jazýčnyku |
язи́чникам jazýčnykam |
accusative | язи́чника jazýčnyka |
язи́чників jazýčnykiv |
instrumental | язи́чником jazýčnykom |
язи́чниками jazýčnykamy |
locative | язи́чникові, язи́чнику jazýčnykovi, jazýčnyku |
язи́чниках jazýčnykax |
vocative | язи́чнику jazýčnyku |
язи́чники jazýčnyky |
From язи́к (jazýk, “tongue”) + -ник (-nyk).
язи́чник • (jazýčnyk) m inan (genitive язи́чника, nominative plural язи́чники, genitive plural язи́чників)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | язи́чник jazýčnyk |
язи́чники jazýčnyky |
genitive | язи́чника jazýčnyka |
язи́чників jazýčnykiv |
dative | язи́чникові, язи́чнику jazýčnykovi, jazýčnyku |
язи́чникам jazýčnykam |
accusative | язи́чник jazýčnyk |
язи́чники jazýčnyky |
instrumental | язи́чником jazýčnykom |
язи́чниками jazýčnykamy |
locative | язи́чнику jazýčnyku |
язи́чниках jazýčnykax |
vocative | язи́чнику jazýčnyku |
язи́чники jazýčnyky |