تفرق

Arabic

Etymology 1

Root
ف ر ق (f r q)
15 terms

Verb

تَفَرَّقَ • (tafarraqa) V, non-past يَتَفَرَّقُ‎ (yatafarraqu)

(intransitive) to go apart, to disperse, scatter
Antonym: تَجَمَّعَ (tajammaʕa, “to gather up; to come together”)

Conjugation

Conjugation of

تَفَرَّقَ

(form-V sound)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر					تَفَرُّق tafarruq
active participle اِسْم الْفَاعِل					مُتَفَرِّق mutafarriq
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	تَفَرَّقْتُ tafarraqtu	تَفَرَّقْتَ tafarraqta	تَفَرَّقَ tafarraqa	تَفَرَّقْتُمَا tafarraqtumā	تَفَرَّقَا tafarraqā	تَفَرَّقْنَا tafarraqnā	تَفَرَّقْتُمْ tafarraqtum	تَفَرَّقُوا tafarraqū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	تَفَرَّقْتُ tafarraqtu	تَفَرَّقْتِ tafarraqti	تَفَرَّقَتْ tafarraqat	تَفَرَّقْتُمَا tafarraqtumā	تَفَرَّقَتَا tafarraqatā	تَفَرَّقْنَا tafarraqnā	تَفَرَّقْتُنَّ tafarraqtunna	تَفَرَّقْنَ tafarraqna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَتَفَرَّقُ ʔatafarraqu	تَتَفَرَّقُ tatafarraqu	يَتَفَرَّقُ yatafarraqu	تَتَفَرَّقَانِ tatafarraqāni	يَتَفَرَّقَانِ yatafarraqāni	نَتَفَرَّقُ natafarraqu	تَتَفَرَّقُونَ tatafarraqūna	يَتَفَرَّقُونَ yatafarraqūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أَتَفَرَّقُ ʔatafarraqu	تَتَفَرَّقِينَ tatafarraqīna	تَتَفَرَّقُ tatafarraqu	تَتَفَرَّقَانِ tatafarraqāni	تَتَفَرَّقَانِ tatafarraqāni	نَتَفَرَّقُ natafarraqu	تَتَفَرَّقْنَ tatafarraqna	يَتَفَرَّقْنَ yatafarraqna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَتَفَرَّقَ ʔatafarraqa	تَتَفَرَّقَ tatafarraqa	يَتَفَرَّقَ yatafarraqa	تَتَفَرَّقَا tatafarraqā	يَتَفَرَّقَا yatafarraqā	نَتَفَرَّقَ natafarraqa	تَتَفَرَّقُوا tatafarraqū	يَتَفَرَّقُوا yatafarraqū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَتَفَرَّقَ ʔatafarraqa	تَتَفَرَّقِي tatafarraqī	تَتَفَرَّقَ tatafarraqa	تَتَفَرَّقَا tatafarraqā	تَتَفَرَّقَا tatafarraqā	نَتَفَرَّقَ natafarraqa	تَتَفَرَّقْنَ tatafarraqna	يَتَفَرَّقْنَ yatafarraqna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَتَفَرَّقْ ʔatafarraq	تَتَفَرَّقْ tatafarraq	يَتَفَرَّقْ yatafarraq	تَتَفَرَّقَا tatafarraqā	يَتَفَرَّقَا yatafarraqā	نَتَفَرَّقْ natafarraq	تَتَفَرَّقُوا tatafarraqū	يَتَفَرَّقُوا yatafarraqū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَتَفَرَّقْ ʔatafarraq	تَتَفَرَّقِي tatafarraqī	تَتَفَرَّقْ tatafarraq	تَتَفَرَّقَا tatafarraqā	تَتَفَرَّقَا tatafarraqā	نَتَفَرَّقْ natafarraq	تَتَفَرَّقْنَ tatafarraqna	يَتَفَرَّقْنَ yatafarraqna
imperative الْأَمْر	m		تَفَرَّقْ tafarraq		تَفَرَّقَا tafarraqā			تَفَرَّقُوا tafarraqū
imperative الْأَمْر	f		تَفَرَّقِي tafarraqī		تَفَرَّقَا tafarraqā			تَفَرَّقْنَ tafarraqna

Etymology 2

Noun

تَفَرُّق • (tafarruq) m

verbal noun of تَفَرَّقَ (tafarraqa) (form V)

Declension

Declension of noun تَفَرُّق (tafarruq)

Singular	basic singular triptote
Singular	Indefinite	Definite	Construct
Informal	تَفَرُّق tafarruq	التَّفَرُّق at-tafarruq	تَفَرُّق tafarruq
Nominative	تَفَرُّقٌ tafarruqun	التَّفَرُّقُ at-tafarruqu	تَفَرُّقُ tafarruqu
Accusative	تَفَرُّقًا tafarruqan	التَّفَرُّقَ at-tafarruqa	تَفَرُّقَ tafarruqa
Genitive	تَفَرُّقٍ tafarruqin	التَّفَرُّقِ at-tafarruqi	تَفَرُّقِ tafarruqi