From Proto-Indo-Iranian *Hánu (“along, after”).
अनु • (ánu)
अनु • (ánu)
Borrowed from Dravidian, ultimately Proto-Dravidian *āṉu, *āṇu (“man”).
अनु • (ánu) stem, m
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | अनुः (anuḥ) | अनू (anū) | अनवः (anavaḥ) |
vocative | अनो (ano) | अनू (anū) | अनवः (anavaḥ) |
accusative | अनुम् (anum) | अनू (anū) | अनून् (anūn) |
instrumental | अनुना (anunā) अन्वा¹ (anvā¹) |
अनुभ्याम् (anubhyām) | अनुभिः (anubhiḥ) |
dative | अनवे (anave) अन्वे¹ (anve¹) |
अनुभ्याम् (anubhyām) | अनुभ्यः (anubhyaḥ) |
ablative | अनोः (anoḥ) अन्वः¹ (anvaḥ¹) |
अनुभ्याम् (anubhyām) | अनुभ्यः (anubhyaḥ) |
genitive | अनोः (anoḥ) अन्वः¹ (anvaḥ¹) |
अन्वोः (anvoḥ) | अनूनाम् (anūnām) |
locative | अनौ (anau) | अन्वोः (anvoḥ) | अनुषु (anuṣu) |