Borrowed from Sanskrit उद्भव (udbhava).
उद्भव • (udbhav) m
Compound of उद्- (ud-, “upon”) + भव (bhava, “origin”).
उद्भव • (udbhava) stem, m
Masculine a-stem declension of उद्भव (udbhava) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | उद्भवः udbhavaḥ |
उद्भवौ / उद्भवा¹ udbhavau / udbhavā¹ |
उद्भवाः / उद्भवासः¹ udbhavāḥ / udbhavāsaḥ¹ |
Vocative | उद्भव udbhava |
उद्भवौ / उद्भवा¹ udbhavau / udbhavā¹ |
उद्भवाः / उद्भवासः¹ udbhavāḥ / udbhavāsaḥ¹ |
Accusative | उद्भवम् udbhavam |
उद्भवौ / उद्भवा¹ udbhavau / udbhavā¹ |
उद्भवान् udbhavān |
Instrumental | उद्भवेन udbhavena |
उद्भवाभ्याम् udbhavābhyām |
उद्भवैः / उद्भवेभिः¹ udbhavaiḥ / udbhavebhiḥ¹ |
Dative | उद्भवाय udbhavāya |
उद्भवाभ्याम् udbhavābhyām |
उद्भवेभ्यः udbhavebhyaḥ |
Ablative | उद्भवात् udbhavāt |
उद्भवाभ्याम् udbhavābhyām |
उद्भवेभ्यः udbhavebhyaḥ |
Genitive | उद्भवस्य udbhavasya |
उद्भवयोः udbhavayoḥ |
उद्भवानाम् udbhavānām |
Locative | उद्भवे udbhave |
उद्भवयोः udbhavayoḥ |
उद्भवेषु udbhaveṣu |
Notes |
|