Learned borrowing from Sanskrit त्रिकोण (trikoṇa).
त्रिकोण • (trikoṇ) m (Urdu spelling ترکون)
From त्रि (tri, “tri-, three”) + कोण (koṇa, from Proto-Dravidian *kōṇ (“angle”), compare Tamil கோணம் (kōṇam, “angle”)).
त्रिकोण • (trikoṇa) stem, m
| Masculine a-stem declension of त्रिकोण (trikoṇa) | |||
|---|---|---|---|
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | त्रिकोणः trikoṇaḥ |
त्रिकोणौ / त्रिकोणा¹ trikoṇau / trikoṇā¹ |
त्रिकोणाः / त्रिकोणासः¹ trikoṇāḥ / trikoṇāsaḥ¹ |
| Vocative | त्रिकोण trikoṇa |
त्रिकोणौ / त्रिकोणा¹ trikoṇau / trikoṇā¹ |
त्रिकोणाः / त्रिकोणासः¹ trikoṇāḥ / trikoṇāsaḥ¹ |
| Accusative | त्रिकोणम् trikoṇam |
त्रिकोणौ / त्रिकोणा¹ trikoṇau / trikoṇā¹ |
त्रिकोणान् trikoṇān |
| Instrumental | त्रिकोणेन trikoṇena |
त्रिकोणाभ्याम् trikoṇābhyām |
त्रिकोणैः / त्रिकोणेभिः¹ trikoṇaiḥ / trikoṇebhiḥ¹ |
| Dative | त्रिकोणाय trikoṇāya |
त्रिकोणाभ्याम् trikoṇābhyām |
त्रिकोणेभ्यः trikoṇebhyaḥ |
| Ablative | त्रिकोणात् trikoṇāt |
त्रिकोणाभ्याम् trikoṇābhyām |
त्रिकोणेभ्यः trikoṇebhyaḥ |
| Genitive | त्रिकोणस्य trikoṇasya |
त्रिकोणयोः trikoṇayoḥ |
त्रिकोणानाम् trikoṇānām |
| Locative | त्रिकोणे trikoṇe |
त्रिकोणयोः trikoṇayoḥ |
त्रिकोणेषु trikoṇeṣu |
| Notes |
| ||