From கோணு (kōṇu), from Proto-Dravidian *kōṇ. Compare Sanskrit कोण (koṇa), a borrowing. Cognate with Telugu కోణము (kōṇamu).
கோணம் • (kōṇam)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | கோணம் kōṇam |
கோணங்கள் kōṇaṅkaḷ |
| vocative | கோணமே kōṇamē |
கோணங்களே kōṇaṅkaḷē |
| accusative | கோணத்தை kōṇattai |
கோணங்களை kōṇaṅkaḷai |
| dative | கோணத்துக்கு kōṇattukku |
கோணங்களுக்கு kōṇaṅkaḷukku |
| benefactive | கோணத்துக்காக kōṇattukkāka |
கோணங்களுக்காக kōṇaṅkaḷukkāka |
| genitive 1 | கோணத்துடைய kōṇattuṭaiya |
கோணங்களுடைய kōṇaṅkaḷuṭaiya |
| genitive 2 | கோணத்தின் kōṇattiṉ |
கோணங்களின் kōṇaṅkaḷiṉ |
| locative 1 | கோணத்தில் kōṇattil |
கோணங்களில் kōṇaṅkaḷil |
| locative 2 | கோணத்திடம் kōṇattiṭam |
கோணங்களிடம் kōṇaṅkaḷiṭam |
| sociative 1 | கோணத்தோடு kōṇattōṭu |
கோணங்களோடு kōṇaṅkaḷōṭu |
| sociative 2 | கோணத்துடன் kōṇattuṭaṉ |
கோணங்களுடன் kōṇaṅkaḷuṭaṉ |
| instrumental | கோணத்தால் kōṇattāl |
கோணங்களால் kōṇaṅkaḷāl |
| ablative | கோணத்திலிருந்து kōṇattiliruntu |
கோணங்களிலிருந்து kōṇaṅkaḷiliruntu |