From सम्- (sam-) + अ- (a-) + कार (kāra).
समकार • (samakāra) stem, m
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | समकारः (samakāraḥ) | समकारौ (samakārau) समकारा¹ (samakārā¹) |
समकाराः (samakārāḥ) समकारासः¹ (samakārāsaḥ¹) |
| accusative | समकारम् (samakāram) | समकारौ (samakārau) समकारा¹ (samakārā¹) |
समकारान् (samakārān) |
| instrumental | समकारेण (samakāreṇa) | समकाराभ्याम् (samakārābhyām) | समकारैः (samakāraiḥ) समकारेभिः¹ (samakārebhiḥ¹) |
| dative | समकाराय (samakārāya) | समकाराभ्याम् (samakārābhyām) | समकारेभ्यः (samakārebhyaḥ) |
| ablative | समकारात् (samakārāt) | समकाराभ्याम् (samakārābhyām) | समकारेभ्यः (samakārebhyaḥ) |
| genitive | समकारस्य (samakārasya) | समकारयोः (samakārayoḥ) | समकाराणाम् (samakārāṇām) |
| locative | समकारे (samakāre) | समकारयोः (samakārayoḥ) | समकारेषु (samakāreṣu) |
| vocative | समकार (samakāra) | समकारौ (samakārau) समकारा¹ (samakārā¹) |
समकाराः (samakārāḥ) समकारासः¹ (samakārāsaḥ¹) |