From ἀν- (an-, “not”) + ἀλγέω (algéō, “feel bodily pain, suffer”) + -τος (-tos, adjectival suffix).
ἀνάλγητος • (análgētos) m or f (neuter ἀνάλγητον); second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
Nominative | ἀνάλγητος análgētos |
ἀνάλγητον análgēton |
ἀναλγήτω analgḗtō |
ἀναλγήτω analgḗtō |
ἀνάλγητοι análgētoi |
ἀνάλγητᾰ análgēta | ||||||||
Genitive | ἀναλγήτου analgḗtou |
ἀναλγήτου analgḗtou |
ἀναλγήτοιν analgḗtoin |
ἀναλγήτοιν analgḗtoin |
ἀναλγήτων analgḗtōn |
ἀναλγήτων analgḗtōn | ||||||||
Dative | ἀναλγήτῳ analgḗtōi |
ἀναλγήτῳ analgḗtōi |
ἀναλγήτοιν analgḗtoin |
ἀναλγήτοιν analgḗtoin |
ἀναλγήτοις analgḗtois |
ἀναλγήτοις analgḗtois | ||||||||
Accusative | ἀνάλγητον análgēton |
ἀνάλγητον análgēton |
ἀναλγήτω analgḗtō |
ἀναλγήτω analgḗtō |
ἀναλγήτους analgḗtous |
ἀνάλγητᾰ análgēta | ||||||||
Vocative | ἀνάλγητε análgēte |
ἀνάλγητον análgēton |
ἀναλγήτω analgḗtō |
ἀναλγήτω analgḗtō |
ἀνάλγητοι análgētoi |
ἀνάλγητᾰ análgēta | ||||||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἀναλγήτως analgḗtōs |
ἀναλγητότερος analgētóteros |
ἀναλγητότᾰτος analgētótatos | ||||||||||||
Notes: |
|