From ἀν- (an-) + ἔκδοτος (ékdotos, “given in marriage; published”).
ἀνέκδοτος • (anékdotos) m or f (neuter ἀνέκδοτον); second declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
| Nominative | ᾰ̓νέκδοτος ănékdotos |
ᾰ̓νέκδοτον ănékdoton |
ᾰ̓νεκδότω ănekdótō |
ᾰ̓νεκδότω ănekdótō |
ᾰ̓νέκδοτοι ănékdotoi |
ᾰ̓νέκδοτᾰ ănékdotă | ||||||||
| Genitive | ᾰ̓νεκδότου ănekdótou |
ᾰ̓νεκδότου ănekdótou |
ᾰ̓νεκδότοιν ănekdótoin |
ᾰ̓νεκδότοιν ănekdótoin |
ᾰ̓νεκδότων ănekdótōn |
ᾰ̓νεκδότων ănekdótōn | ||||||||
| Dative | ᾰ̓νεκδότῳ ănekdótōi |
ᾰ̓νεκδότῳ ănekdótōi |
ᾰ̓νεκδότοιν ănekdótoin |
ᾰ̓νεκδότοιν ănekdótoin |
ᾰ̓νεκδότοις ănekdótois |
ᾰ̓νεκδότοις ănekdótois | ||||||||
| Accusative | ᾰ̓νέκδοτον ănékdoton |
ᾰ̓νέκδοτον ănékdoton |
ᾰ̓νεκδότω ănekdótō |
ᾰ̓νεκδότω ănekdótō |
ᾰ̓νεκδότους ănekdótous |
ᾰ̓νέκδοτᾰ ănékdotă | ||||||||
| Vocative | ᾰ̓νέκδοτε ănékdote |
ᾰ̓νέκδοτον ănékdoton |
ᾰ̓νεκδότω ănekdótō |
ᾰ̓νεκδότω ănekdótō |
ᾰ̓νέκδοτοι ănékdotoi |
ᾰ̓νέκδοτᾰ ănékdotă | ||||||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| ᾰ̓νεκδότως ănekdótōs |
ᾰ̓νεκδοτώτερος ănekdotṓteros |
ᾰ̓νεκδοτώτᾰτος ănekdotṓtătos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||