From ἀφορίζω (aphorízō, “to mark off, separate”) + -μός (-mós).
ᾰ̓φορῐσμός • (ăphorĭsmós) m (genitive ᾰ̓φορῐσμοῦ); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ᾰ̓φορῐσμός ho ăphorĭsmós |
τὼ ᾰ̓φορῐσμώ tṑ ăphorĭsmṓ |
οἱ ᾰ̓φορῐσμοί hoi ăphorĭsmoí | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ᾰ̓φορῐσμοῦ toû ăphorĭsmoû |
τοῖν ᾰ̓φορῐσμοῖν toîn ăphorĭsmoîn |
τῶν ᾰ̓φορῐσμῶν tôn ăphorĭsmôn | ||||||||||
| Dative | τῷ ᾰ̓φορῐσμῷ tôi ăphorĭsmôi |
τοῖν ᾰ̓φορῐσμοῖν toîn ăphorĭsmoîn |
τοῖς ᾰ̓φορῐσμοῖς toîs ăphorĭsmoîs | ||||||||||
| Accusative | τὸν ᾰ̓φορῐσμόν tòn ăphorĭsmón |
τὼ ᾰ̓φορῐσμώ tṑ ăphorĭsmṓ |
τοὺς ᾰ̓φορῐσμούς toùs ăphorĭsmoús | ||||||||||
| Vocative | ᾰ̓φορῐσμέ ăphorĭsmé |
ᾰ̓φορῐσμώ ăphorĭsmṓ |
ᾰ̓φορῐσμοί ăphorĭsmoí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||