ἐρωμένη • (erōménē)
ἐρωμένη • (erōménē) f (genitive ἐρωμένης); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ἐρωμένη hē erōménē |
τὼ ἐρωμένᾱ tṑ erōménā |
αἱ ἐρωμέναι hai erōménai | ||||||||||
Genitive | τῆς ἐρωμένης tês erōménēs |
τοῖν ἐρωμέναιν toîn erōménain |
τῶν ἐρωμενῶν tôn erōmenôn | ||||||||||
Dative | τῇ ἐρωμένῃ têi erōménēi |
τοῖν ἐρωμέναιν toîn erōménain |
ταῖς ἐρωμέναις taîs erōménais | ||||||||||
Accusative | τὴν ἐρωμένην tḕn erōménēn |
τὼ ἐρωμένᾱ tṑ erōménā |
τᾱ̀ς ἐρωμένᾱς tā̀s erōménās | ||||||||||
Vocative | ἐρωμένη erōménē |
ἐρωμένᾱ erōménā |
ἐρωμέναι erōménai | ||||||||||
Notes: |
|
ἐρωμένη • (erōménē) f