No etymology. Has been compared to ἔτυμος (étumos, “true”), ἐτός (etós, “true”), but this is not very convincing. Kuiper derives the word from a locative *ἑτοῖ (*hetoî) (+ a suffix -μος (-mos)) to an unattested *ἑτος (*hetos), an alternate form of ἐτός (etós, “in vain, useless”), thus "being in the useless". This is semantically strange and formally ad hoc.[1]
ἑτοῖμος • (hetoîmos) m or f (neuter ἑτοῖμον); second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
Nominative | ἑτοῖμος hetoîmos |
ἑτοῖμον hetoîmon |
ἑτοίμω hetoímō |
ἑτοίμω hetoímō |
ἑτοῖμοι hetoîmoi |
ἑτοῖμᾰ hetoîma | ||||||||
Genitive | ἑτοίμου hetoímou |
ἑτοίμου hetoímou |
ἑτοίμοιν hetoímoin |
ἑτοίμοιν hetoímoin |
ἑτοίμων hetoímōn |
ἑτοίμων hetoímōn | ||||||||
Dative | ἑτοίμῳ hetoímōi |
ἑτοίμῳ hetoímōi |
ἑτοίμοιν hetoímoin |
ἑτοίμοιν hetoímoin |
ἑτοίμοις hetoímois |
ἑτοίμοις hetoímois | ||||||||
Accusative | ἑτοῖμον hetoîmon |
ἑτοῖμον hetoîmon |
ἑτοίμω hetoímō |
ἑτοίμω hetoímō |
ἑτοίμους hetoímous |
ἑτοῖμᾰ hetoîma | ||||||||
Vocative | ἑτοῖμε hetoîme |
ἑτοῖμον hetoîmon |
ἑτοίμω hetoímō |
ἑτοίμω hetoímō |
ἑτοῖμοι hetoîmoi |
ἑτοῖμᾰ hetoîma | ||||||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἑτοίμως hetoímōs |
ἑτοιμότερος hetoimóteros |
ἑτοιμότᾰτος hetoimótatos | ||||||||||||
Notes: |
|