Inherited from the Ancient Greek ἕτοιμος (hétoimos).
έτοιμος • (étoimos) m (feminine έτοιμη, neuter έτοιμο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | έτοιμος (étoimos) | έτοιμη (étoimi) | έτοιμο (étoimo) | έτοιμοι (étoimoi) | έτοιμες (étoimes) | έτοιμα (étoima) | |
genitive | έτοιμου (étoimou) | έτοιμης (étoimis) | έτοιμου (étoimou) | έτοιμων (étoimon) | έτοιμων (étoimon) | έτοιμων (étoimon) | |
accusative | έτοιμο (étoimo) | έτοιμη (étoimi) | έτοιμο (étoimo) | έτοιμους (étoimous) | έτοιμες (étoimes) | έτοιμα (étoima) | |
vocative | έτοιμε (étoime) | έτοιμη (étoimi) | έτοιμο (étoimo) | έτοιμοι (étoimoi) | έτοιμες (étoimes) | έτοιμα (étoima) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο έτοιμος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο έτοιμος, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο ετοιμότερος", etc)
|