ανέτοιμος • (anétoimos) m (feminine ανέτοιμη, neuter ανέτοιμο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ανέτοιμος (anétoimos) | ανέτοιμη (anétoimi) | ανέτοιμο (anétoimo) | ανέτοιμοι (anétoimoi) | ανέτοιμες (anétoimes) | ανέτοιμα (anétoima) | |
genitive | ανέτοιμου (anétoimou) | ανέτοιμης (anétoimis) | ανέτοιμου (anétoimou) | ανέτοιμων (anétoimon) | ανέτοιμων (anétoimon) | ανέτοιμων (anétoimon) | |
accusative | ανέτοιμο (anétoimo) | ανέτοιμη (anétoimi) | ανέτοιμο (anétoimo) | ανέτοιμους (anétoimous) | ανέτοιμες (anétoimes) | ανέτοιμα (anétoima) | |
vocative | ανέτοιμε (anétoime) | ανέτοιμη (anétoimi) | ανέτοιμο (anétoimo) | ανέτοιμοι (anétoimoi) | ανέτοιμες (anétoimes) | ανέτοιμα (anétoima) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανέτοιμος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανέτοιμος, etc.)