ἔφοδος • (éphodos) m (genitive ἐφόδου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ἔφοδος ho éphodos |
τὼ ἐφόδω tṑ ephódō |
οἱ ἔφοδοι hoi éphodoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἐφόδου toû ephódou |
τοῖν ἐφόδοιν toîn ephódoin |
τῶν ἐφόδων tôn ephódōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἐφόδῳ tôi ephódōi |
τοῖν ἐφόδοιν toîn ephódoin |
τοῖς ἐφόδοις toîs ephódois | ||||||||||
| Accusative | τὸν ἔφοδον tòn éphodon |
τὼ ἐφόδω tṑ ephódō |
τοὺς ἐφόδους toùs ephódous | ||||||||||
| Vocative | ἔφοδε éphode |
ἐφόδω ephódō |
ἔφοδοι éphodoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||