ἰατρεύω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἰατρεύω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἰατρεύω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἰατρεύω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἰατρεύω you have here. The definition of the word ἰατρεύω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἰατρεύω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: ιατρεύω

Ancient Greek

Etymology

From ῑ̓ᾱτρός (īātrós, “physician”), from ἰάομαι (iáomai, “I cure, treat”).

Pronunciation

 

Verb

ῑ̓ᾱτρεύω • (īātreúō)

  1. to medically treat, cure
  2. to practise medicine
  3. to remedy, correct

Inflection

   Present: ῑ̓ᾱτρεύω, ῑ̓ᾱτρεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῑ̓ᾱτρεύω ῑ̓ᾱτρεύεις ῑ̓ᾱτρεύει ῑ̓ᾱτρεύετον ῑ̓ᾱτρεύετον ῑ̓ᾱτρεύομεν ῑ̓ᾱτρεύετε ῑ̓ᾱτρεύουσῐ(ν)
subjunctive ῑ̓ᾱτρεύω ῑ̓ᾱτρεύῃς ῑ̓ᾱτρεύῃ ῑ̓ᾱτρεύητον ῑ̓ᾱτρεύητον ῑ̓ᾱτρεύωμεν ῑ̓ᾱτρεύητε ῑ̓ᾱτρεύωσῐ(ν)
optative ῑ̓ᾱτρεύοιμῐ ῑ̓ᾱτρεύοις ῑ̓ᾱτρεύοι ῑ̓ᾱτρεύοιτον ῑ̓ᾱτρευοίτην ῑ̓ᾱτρεύοιμεν ῑ̓ᾱτρεύοιτε ῑ̓ᾱτρεύοιεν
imperative   ῑ̓ᾱ́τρευε ῑ̓ᾱτρευέτω ῑ̓ᾱτρεύετον ῑ̓ᾱτρευέτων   ῑ̓ᾱτρεύετε ῑ̓ᾱτρευόντων
middle/
passive 		indicative ῑ̓ᾱτρεύομαι ῑ̓ᾱτρεύῃ,
ῑ̓ᾱτρεύει 		ῑ̓ᾱτρεύεται ῑ̓ᾱτρεύεσθον ῑ̓ᾱτρεύεσθον ῑ̓ᾱτρευόμεθᾰ ῑ̓ᾱτρεύεσθε ῑ̓ᾱτρεύονται
subjunctive ῑ̓ᾱτρεύωμαι ῑ̓ᾱτρεύῃ ῑ̓ᾱτρεύηται ῑ̓ᾱτρεύησθον ῑ̓ᾱτρεύησθον ῑ̓ᾱτρευώμεθᾰ ῑ̓ᾱτρεύησθε ῑ̓ᾱτρεύωνται
optative ῑ̓ᾱτρευοίμην ῑ̓ᾱτρεύοιο ῑ̓ᾱτρεύοιτο ῑ̓ᾱτρεύοισθον ῑ̓ᾱτρευοίσθην ῑ̓ᾱτρευοίμεθᾰ ῑ̓ᾱτρεύοισθε ῑ̓ᾱτρεύοιντο
imperative   ῑ̓ᾱτρεύου ῑ̓ᾱτρευέσθω ῑ̓ᾱτρεύεσθον ῑ̓ᾱτρευέσθων   ῑ̓ᾱτρεύεσθε ῑ̓ᾱτρευέσθων
active middle/passive
infinitive ῑ̓ᾱτρεύειν ῑ̓ᾱτρεύεσθαι
participle m ῑ̓ᾱτρεύων ῑ̓ᾱτρευόμενος
f ῑ̓ᾱτρεύουσᾰ ῑ̓ᾱτρευομένη
n ῑ̓ᾱτρεῦον ῑ̓ᾱτρευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ῑ̓ᾱ́τρευον, ῑ̓ᾱτρευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῑ̓ᾱ́τρευον ῑ̓ᾱ́τρευες ῑ̓ᾱ́τρευε(ν) ῑ̓ᾱτρεύετον ῑ̓ᾱτρευέτην ῑ̓ᾱτρεύομεν ῑ̓ᾱτρεύετε ῑ̓ᾱ́τρευον
middle/
passive 		indicative ῑ̓ᾱτρευόμην ῑ̓ᾱτρεύου ῑ̓ᾱτρεύετο ῑ̓ᾱτρεύεσθον ῑ̓ᾱτρευέσθην ῑ̓ᾱτρευόμεθᾰ ῑ̓ᾱτρεύεσθε ῑ̓ᾱτρεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ῑ̓ᾱ́τρευσᾰ, ῑ̓ᾱτρευσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῑ̓ᾱ́τρευσᾰ ῑ̓ᾱ́τρευσᾰς ῑ̓ᾱ́τρευσε(ν) ῑ̓ᾱτρεύσᾰτον ῑ̓ᾱτρευσᾰ́την ῑ̓ᾱτρεύσᾰμεν ῑ̓ᾱτρεύσᾰτε ῑ̓ᾱ́τρευσᾰν
subjunctive ἰᾱτρεύσω ἰᾱτρεύσῃς ἰᾱτρεύσῃ ἰᾱτρεύσητον ἰᾱτρεύσητον ἰᾱτρεύσωμεν ἰᾱτρεύσητε ἰᾱτρεύσωσῐ(ν)
optative ἰᾱτρεύσαιμῐ ἰᾱτρεύσειᾰς,
ἰᾱτρεύσαις 		ἰᾱτρεύσειε(ν),
ἰᾱτρεύσαι 		ἰᾱτρεύσαιτον ἰᾱτρευσαίτην ἰᾱτρεύσαιμεν ἰᾱτρεύσαιτε ἰᾱτρεύσειᾰν,
ἰᾱτρεύσαιεν
imperative   ἰᾱ́τρευσον ἰᾱτρευσᾰ́τω ἰᾱτρεύσᾰτον ἰᾱτρευσᾰ́των   ἰᾱτρεύσᾰτε ἰᾱτρευσᾰ́ντων
middle indicative ῑ̓ᾱτρευσᾰ́μην ῑ̓ᾱτρεύσω ῑ̓ᾱτρεύσᾰτο ῑ̓ᾱτρεύσᾰσθον ῑ̓ᾱτρευσᾰ́σθην ῑ̓ᾱτρευσᾰ́μεθᾰ ῑ̓ᾱτρεύσᾰσθε ῑ̓ᾱτρεύσᾰντο
subjunctive ἰᾱτρεύσωμαι ἰᾱτρεύσῃ ἰᾱτρεύσηται ἰᾱτρεύσησθον ἰᾱτρεύσησθον ἰᾱτρευσώμεθᾰ ἰᾱτρεύσησθε ἰᾱτρεύσωνται
optative ἰᾱτρευσαίμην ἰᾱτρεύσαιο ἰᾱτρεύσαιτο ἰᾱτρεύσαισθον ἰᾱτρευσαίσθην ἰᾱτρευσαίμεθᾰ ἰᾱτρεύσαισθε ἰᾱτρεύσαιντο
imperative   ἰᾱ́τρευσαι ἰᾱτρευσᾰ́σθω ἰᾱτρεύσᾰσθον ἰᾱτρευσᾰ́σθων   ἰᾱτρεύσᾰσθε ἰᾱτρευσᾰ́σθων
active middle
infinitive ἰᾱτρεῦσαι ἰᾱτρεύσᾰσθαι
participle m ἰᾱτρεύσᾱς ἰᾱτρευσᾰ́μενος
f ἰᾱτρεύσᾱσᾰ ἰᾱτρευσᾰμένη
n ἰᾱτρεῦσᾰν ἰᾱτρευσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ῑ̓ᾱ́τρευκᾰ, ἰᾱ́τρευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῑ̓ᾱ́τρευκᾰ ῑ̓ᾱ́τρευκᾰς ῑ̓ᾱ́τρευκε(ν) ῑ̓ᾱτρεύκᾰτον ῑ̓ᾱτρεύκᾰτον ῑ̓ᾱτρεύκᾰμεν ῑ̓ᾱτρεύκᾰτε ῑ̓ᾱτρεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive ῑ̓ᾱτρεύκω ῑ̓ᾱτρεύκῃς ῑ̓ᾱτρεύκῃ ῑ̓ᾱτρεύκητον ῑ̓ᾱτρεύκητον ῑ̓ᾱτρεύκωμεν ῑ̓ᾱτρεύκητε ῑ̓ᾱτρεύκωσῐ(ν)
optative ῑ̓ᾱτρεύκοιμῐ,
ῑ̓ᾱτρευκοίην 		ῑ̓ᾱτρεύκοις,
ῑ̓ᾱτρευκοίης 		ῑ̓ᾱτρεύκοι,
ῑ̓ᾱτρευκοίη 		ῑ̓ᾱτρεύκοιτον ῑ̓ᾱτρευκοίτην ῑ̓ᾱτρεύκοιμεν ῑ̓ᾱτρεύκοιτε ῑ̓ᾱτρεύκοιεν
imperative   ῑ̓ᾱ́τρευκε ῑ̓ᾱτρευκέτω ῑ̓ᾱτρεύκετον ῑ̓ᾱτρευκέτων   ῑ̓ᾱτρεύκετε ῑ̓ᾱτρευκόντων
middle/
passive 		indicative ἰᾱ́τρευμαι ἰᾱ́τρευσαι ἰᾱ́τρευται ἰᾱ́τρευσθον ἰᾱ́τρευσθον ἰᾱτρεύμεθᾰ ἰᾱ́τρευσθε ἰᾱ́τρευνται
subjunctive ἰᾱτρευμένος ὦ ἰᾱτρευμένος ᾖς ἰᾱτρευμένος ᾖ ἰᾱτρευμένω ἦτον ἰᾱτρευμένω ἦτον ἰᾱτρευμένοι ὦμεν ἰᾱτρευμένοι ἦτε ἰᾱτρευμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἰᾱτρευμένος εἴην ἰᾱτρευμένος εἴης ἰᾱτρευμένος εἴη ἰᾱτρευμένω εἴητον/εἶτον ἰᾱτρευμένω εἰήτην/εἴτην ἰᾱτρευμένοι εἴημεν/εἶμεν ἰᾱτρευμένοι εἴητε/εἶτε ἰᾱτρευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἰᾱ́τρευσο ἰᾱτρεύσθω ἰᾱ́τρευσθον ἰᾱτρεύσθων   ἰᾱ́τρευσθε ἰᾱτρεύσθων
active middle/passive
infinitive ῑ̓ᾱτρευκέναι ἰᾱτρεῦσθαι
participle m ῑ̓ᾱτρευκώς ἰᾱτρευμένος
f ῑ̓ᾱτρευκυῖᾰ ἰᾱτρευμένη
n ῑ̓ᾱτρευκός ἰᾱτρευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ῑ̓ήτρευκᾰ, ῑ̓ήτρευμαι (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῑ̓ήτρευκᾰ ῑ̓ήτρευκᾰς ῑ̓ήτρευκε(ν) ῑ̓ητρεύκᾰτον ῑ̓ητρεύκᾰτον ῑ̓ητρεύκᾰμεν ῑ̓ητρεύκᾰτε ῑ̓ητρεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive ῑ̓ητρεύκω ῑ̓ητρεύκῃς ῑ̓ητρεύκῃ ῑ̓ητρεύκητον ῑ̓ητρεύκητον ῑ̓ητρεύκωμεν ῑ̓ητρεύκητε ῑ̓ητρεύκωσῐ(ν)
optative ῑ̓ητρεύκοιμῐ,
ῑ̓ητρευκοίην 		ῑ̓ητρεύκοις,
ῑ̓ητρευκοίης 		ῑ̓ητρεύκοι,
ῑ̓ητρευκοίη 		ῑ̓ητρεύκοιτον ῑ̓ητρευκοίτην ῑ̓ητρεύκοιμεν ῑ̓ητρεύκοιτε ῑ̓ητρεύκοιεν
imperative   ῑ̓ήτρευκε ῑ̓ητρευκέτω ῑ̓ητρεύκετον ῑ̓ητρευκέτων   ῑ̓ητρεύκετε ῑ̓ητρευκόντων
middle/
passive 		indicative ῑ̓ήτρευμαι ῑ̓ήτρευσαι ῑ̓ήτρευται ῑ̓ήτρευσθον ῑ̓ήτρευσθον ῑ̓ητρεύμεθᾰ ῑ̓ήτρευσθε ῑ̓ήτρευνται
subjunctive ῑ̓ητρευμένος ὦ ῑ̓ητρευμένος ᾖς ῑ̓ητρευμένος ᾖ ῑ̓ητρευμένω ἦτον ῑ̓ητρευμένω ἦτον ῑ̓ητρευμένοι ὦμεν ῑ̓ητρευμένοι ἦτε ῑ̓ητρευμένοι ὦσῐ(ν)
optative ῑ̓ητρευμένος εἴην ῑ̓ητρευμένος εἴης ῑ̓ητρευμένος εἴη ῑ̓ητρευμένω εἴητον/εἶτον ῑ̓ητρευμένω εἰήτην/εἴτην ῑ̓ητρευμένοι εἴημεν/εἶμεν ῑ̓ητρευμένοι εἴητε/εἶτε ῑ̓ητρεύμενοι εἰησᾰ́ν/εἰεν
imperative   ῑ̓ήτρευσο ῑ̓ητρεύσθω ῑ̓ήτρευσθον ῑ̓ητρεύσθων   ῑ̓ήτρευσθε ῑ̓ητρεύσθων
active middle/passive
infinitive ῑ̓ητρευκέναι ῑ̓ητρεῦσθαι
participle m ῑ̓ητρευκώς ῑ̓ητρευμένος
f ῑ̓ητρευκυῖᾰ ῑ̓ητρευμένη
n ῑ̓ητρευκός ῑ̓ητρευμένον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia