From ὀβελός (obelós, “spit, skewer”) + -ῐ́σκος (-ĭ́skos).
ὀβελίσκος • (obelískos) m (genitive ὀβελίσκου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ ὀβελῐ́σκος ho obelĭ́skos |
τὼ ὀβελῐ́σκω tṑ obelĭ́skō |
οἱ ὀβελῐ́σκοι hoi obelĭ́skoi | ||||||||||
Genitive | τοῦ ὀβελῐ́σκου toû obelĭ́skou |
τοῖν ὀβελῐ́σκοιν toîn obelĭ́skoin |
τῶν ὀβελῐ́σκων tôn obelĭ́skōn | ||||||||||
Dative | τῷ ὀβελῐ́σκῳ tôi obelĭ́skōi |
τοῖν ὀβελῐ́σκοιν toîn obelĭ́skoin |
τοῖς ὀβελῐ́σκοις toîs obelĭ́skois | ||||||||||
Accusative | τὸν ὀβελῐ́σκον tòn obelĭ́skon |
τὼ ὀβελῐ́σκω tṑ obelĭ́skō |
τοὺς ὀβελῐ́σκους toùs obelĭ́skous | ||||||||||
Vocative | ὀβελῐ́σκε obelĭ́ske |
ὀβελῐ́σκω obelĭ́skō |
ὀβελῐ́σκοι obelĭ́skoi | ||||||||||
Notes: |
|