From ῥέγκω (rhénkō, “to snore; to wheeze from the lung”) + -ος (-os, nominal suffix).
ῥέγκος • (rhénkos) n (genitive ῥέγκεος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ ῥέγκος tò rhénkos |
τὼ ῥέγκεε tṑ rhénkee |
τᾰ̀ ῥέγκεᾰ tà rhénkea | ||||||||||
Genitive | τοῦ ῥέγκεος toû rhénkeos |
τοῖν ῥεγκέοιν toîn rhenkéoin |
τῶν ῥεγκέων tôn rhenkéōn | ||||||||||
Dative | τῷ ῥέγκεῐ̈ tôi rhénkeï |
τοῖν ῥεγκέοιν toîn rhenkéoin |
τοῖς ῥέγκεσῐ / ῥέγκεσῐν toîs rhénkesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ ῥέγκος tò rhénkos |
τὼ ῥέγκεε tṑ rhénkee |
τᾰ̀ ῥέγκεᾰ tà rhénkea | ||||||||||
Vocative | ῥέγκος rhénkos |
ῥέγκεε rhénkee |
ῥέγκεᾰ rhénkea | ||||||||||
Notes: |
|