| Infinitif | äerden | |||
|---|---|---|---|---|
| Verbe auxiliaire | hunn | |||
| Participe passé | geäert | |||
| Indicatif | ||||
| Présent | ech äerden du äerts hien, si, hatt äert mir äerden dir äert si äerden |
Passé composé |
ech hunn geäert du hues geäert hien, si, hatt huet geäert mir hunn geäert dir hutt geäert si hunn geäert | |
| Prétérit | verbe sans prétérit | Plus-que-parfait | ech hat geäert du has geäert hien, si, hatt hat geäert mir haten geäert dir hat geäert si haten geäert | |
| Futur I | ech wäert äerden du wäerts äerden hien, si, hatt wäert äerden mir wäerten äerden dir wäert äerden si wäerten äerden |
Futur II | ech wäert geäert hunn du wäerts geäert hunn hien / si, hatt wäert geäert hunn mir wäerten geäert hunn dir wäert geäert hunn si wäerten geäert hunn | |
| Conditionnel | ||||
| Conditionnel présent |
ech géif äerden du géifs äerden hien, si, hatt géif äerden mir géifen äerden dir géift äerden si géifen äerden |
Conditionnel passé |
ech hätt geäert du häss geäert hien, si, hatt hätt geäert mir hätten geäert dir hätt geäert si hätten geäert | |
| Impératif | ||||
| äert! äert! | ||||
äerden \Prononciation ?\ transitif