finta

Bonjour, vous êtes venu ici pour chercher la signification du mot finta. Dans DICTIOUS, vous trouverez non seulement toutes les significations du dictionnaire pour le mot finta, mais vous apprendrez également son étymologie, ses caractéristiques et comment dire finta au singulier et au pluriel. Tout ce que vous devez savoir sur le mot finta est ici. La définition du mot finta vous aidera à être plus précis et correct lorsque vous parlerez ou écrirez vos textes. Connaître la définition definta, ainsi que celles d'autres mots, enrichit votre vocabulaire et vous fournit des ressources linguistiques plus nombreuses et de meilleure qualité.
Voir aussi : FINTA, FINTA*

Français

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe finter
Indicatif Présent
Imparfait
Passé simple
il/elle/on finta
Futur simple

finta \fin.ta\

  1. Troisième personne du singulier du passé simple de finter.

Anagrammes

Modifier la liste d’anagrammes

Italien

Étymologie

De finto → voir feint et feinte en français.

Nom commun

Singulier Pluriel
finta
\ˈfin.ta\
finte
\ˈfin.te\

finta \ˈfin.ta\ féminin

  1. Feinte, action de feindre.

Forme d’adjectif

Singulier Pluriel
Masculin finto
\ˈfin.to\
finti
\ˈfin.ti\
Féminin finta
\ˈfin.ta\
finte
\ˈfin.te\

finta \ˈfin.ta\

  1. Féminin singulier de finto.

Dérivés

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe fingere
Participe Présent
Passé
(féminin singulier)
finta

finto \ˈfin.ta\

  1. Participe passé féminin singulier de fingere.

Anagrammes

Modifier la liste d’anagrammes

Références

Kotava

Étymologie

Racine inventée arbitrairement.

Nom commun

finta \ˈfinta\

  1. Affiche.

Dérivés

Prononciation

  • France : écouter « finta  »

Références

  • « finta », dans Kotapedia
  1. Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.

Occitan

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Singulier Pluriel
finta
\ˈfinto̞\
fintas
\ˈfinto̞s\

finta (graphie normalisée) féminin

  1. Feinte.

Prononciation

  • France (Béarn) : écouter « finta  »

Références

Portugais

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun 1

Singulier Pluriel
finta fintas

finta \fˈĩ.tɐ\ (Lisbonne) \fˈĩ.tə\ (São Paulo) féminin

  1. Feinte.

Nom commun 2

Singulier Pluriel
finta fintas

finta \fˈĩ.tɐ\ (Lisbonne) \fˈĩ.tə\ (São Paulo) féminin

  1. Impôt extraordinaire sur les revenus.

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe fintar
Indicatif Présent
você/ele/ela finta
Imparfait
Passé simple
Plus que parfait
Futur simple
Impératif Présent (2e personne du singulier)
finta

finta \fˈĩ.tɐ\ (Lisbonne) \fˈĩ.tə\ (São Paulo)

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de fintar.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif de fintar.

Prononciation

Références

Voir aussi

  • finta sur l’encyclopédie Wikipédia (en portugais) 

Tchèque

Étymologie

De l’italien finta via l’allemand Finte.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif finta finty
Génitif finty fint
Datif fintě fintám
Accusatif fintu finty
Vocatif finto finty
Locatif fintě fintách
Instrumental fintou fintami

finta \Prononciation ?\ féminin

  1. Feinte, astuce, truc, tour.
    • Spolu vymysleli historku o slavném americkém fotografovi Robertu Capovi, který je za mořem velice uznávaným a nyní náhodně zavítal do Francie. Pseudonym používal, aby lépe prodal svoje fotografie; předstíral totiž, že je slavným americkým fotografem. Tutéž fintu využil i ve Spojených státech, kde se naopak vydával za věhlasného francouzského fotografa. — (Wikipedie, Robert Capa)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes

Références