ῥάκος

Apparenté au tchèque vřed (« ulcère »), de l’indo-européen commun *u̯erk-^[1] (« déchirer »).

ῥάκος, rhákos *\r̥á.kos\ neutre

1. Guenille.
   • οἳ τῆς μὲν βασιλέως χώρας μικρὸν μέρος λυμαίνονται, τὰς δὲ πόλεις τὰς Ἑλληνίδας, εἰς ἣν ἂν εἰσέλθωσιν, ἀναστάτους ποιοῦσι, τοὺς μὲν ἀποκτείνοντες, τοὺς δὲ φυγαδεύοντες, τῶν δὲ τὰς οὐσίας διαρπάζοντες, ἔτι δὲ παῖδας καὶ γυναῖκας ὑβρίζοντες, καὶ τὰς μὲν εὐπρεπεστάτας καταισχύνοντες, τῶν δ᾽ ἄλλων ἃ περὶ τοῖς σώμασιν ἔχουσι περισπῶντες, ὥσθ᾽ ἃς πρότερον οὐδὲ κεκοσμημένας ἦν ἰδεῖν τοῖς ἀλλοτρίοις, ταύτας ὑπὸ πολλῶν ὁρᾶσθαι γυμνάς, ἐνίας δ᾽ αὐτῶν ἐν ῥάκεσι περιφθειρομένας δι᾽ ἔνδειαν τῶν ἀναγκαίων. — (Isocrate, Επιστολές)

     La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

2. Pan de vêtement.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
3. Ride sur le visage.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

• λαῖφος

• ῥάκινος (« en lambeaux »)
• ῥάκιον
• ῥακόω (« tomber en lambeaux, se déchirer »)
  • ῥάκωμα

• Grec : ράκος

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• « ῥάκος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage