Het naamwoordelijk deel van het gezegde of ook: het predicaat, is een uitdrukking die via een koppelwerkwoord gelijkgesteld of vergeleken wordt met het onderwerp.
Het naamwoordelijk deel bestaat, zoals de naam al zegt, vaak uit een naamwoord al of niet met toebehorende lidwoorden en verdere bepalingen. Het naamwoord kan zowel zelfstandig (een voetballer) als bijvoeglijk (sterk) zijn. Er zijn zelfs naamwoorden die alleen als predicaat voorkomen, zoals onwel, de predicaatswoorden. Anderzijds zijn er ook stofadjectieven die juist niet als naamwoordelijk deel van een gezegde gebruikt kunnen worden.
Ook voornaamwoorden komen voor als predicaat:
Soms kan het naamwoordelijk deel zelfs een volledige bijzin zijn:
In talen met een naamvalstelsel staat het naamwoordelijk deel van het gezegde in het algemeen in de nominatief.
Maar in bijvoorbeeld Russisch wordt in zo'n geval de instrumentalis gebruikt:
Bij een naamwoordelijk gezegde kan ook een voorwerp gevoegd worden, bijvoorbeeld:
Dit voorwerp wordt het oorzakelijk voorwerp genoemd. In flecterende talen staat zo'n voorwerp vaak in een andere naamval dan het lijdende of meewerkende voorwerp, namelijk veelal in de genitief. In het Nederlands is dat niet meer zo, waardoor oorzakelijke voorwerpen vaak moeilijk te onderscheiden zijn van lijdende voorwerpen.