articulatie

• Geluid:  articulatie    (hulp, bestand)

• ar·ti·cu·la·tie

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘spraakklankvorming’ voor het eerst aangetroffen in 1824 ^[1]
• Naamwoord van handeling van articuleren met het achtervoegsel -atie

de articulatie v

1. (muziek) de wijze waarop overgegaan wordt dan de ene noot op de volgende

   • Je kunt hier de articulatie wel wat meer legato maken. 

2. (taalkunde) de wijze waarop de fonemen van taal door een spreker gerealiseerd worden

   • Je zult aan je articulatie moeten werken om beter verstaanbaar te zijn voor je publiek.  ^[2]

3. (anatomie) de wijze waarop beweegbare delen van een lichaam aan elkaar verbonden zijn in een gewricht

   • De articulatie in het schoudergewricht staat een grote mate van vrijheid van beweging toe. 

• belangenarticulatie, coarticulatie, exarticulatie

• articulatiebasis, articulatieplaats, articulatiepunt

• Het woord articulatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "articulatie" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.