beërving

• Geluid:  beërving    (hulp, bestand)
• IPA: / bəˈʔɛrvɪŋ / (3 lettergrepen)

• beër·ving, be·er·ving

• naamwoord van handeling van beërven met het achtervoegsel -ing ^[1]

de beërving v

1. in ontvangst mogen nemen van een erfenis

   ▸ Dat Hij u tot de beërving van de troon der heerlijkheid heeft geroepen.^[2]

   ▸ Zo zou ook Daniël heengaan van deze aarde, bij zijn sterven. Hij zou ontslagen worden van de banden van de zonden en van de dood, overgebracht worden uit de woestijn van deze wereld in de hemel van de heerlijkheid, en als een zegevierende krijgsknecht, na geëindigde strijd, van zijn post worden afgelost, om tot beërving van de kroon van de overwinning heen te gaan naar het eeuwige Vaderland van de rust, in de stad van de levende God en het huis, niet met handen gemaakt, maar eeuwig in de hemelen, en daar bij de Heere in te wonen.^[3]

2. dat wat men als erfenis ontvangt

• Het woord 'beërving' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "beërving" herkend door: