blocnote

Nederlands

Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘aan de kop gelijmd stapeltje papier’ voor het eerst aangetroffen in 1892 ^[1]
van Frans bloc-notes, dat ten onrechte als meervoud werd gezien^[2]

de blocnote m

aan de bovenrand gebonden blanco velletjes papier voor het maken van aantekeningen, aan voor- en achterkant vaak voorzien van een kartonnen kaft
- Op zijn blocnote maakte hij aantekeningen van het gesprek.

De Woordenlijst gaat kennelijk uit van de vorm zoals oorspronkelijk aan het Frans ontleend, met een afbreking na o omdat die lang (als oo) wordt uitgesproken. Omdat "note" als één lettergreep wordt uitgesproken, is ook ook verdedigbaar dat na o niet kan worden afgebroken en de Engelse uitspraak wordt gebruikt, zoals op Van Dale online^[3] staat en hierboven tussen haakjes is vermeld.
Zie voor het verkleinwoord ook Onze Taal over blocnoteje/blocnotetje/blocnootje

Het woord blocnote staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

90 %	van de Nederlanders;
88 %	van de Vlamingen.^[4]