conveniëren

Nederlands

Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘gelegen komen’ voor het eerst aangetroffen in 1650 ^[1]
afgeleid van het Latijnse venire met het voorvoegsel con- ^[2]
afgeleid van het Franse convenir (schikken, bevallen, overeenstemmen) (met het voorvoegsel con- en met het achtervoegsel -eren)

conveniëren ^[3]

absoluut passen, gelegen komen, schikken
overgankelijk bijeenroepen
- De Gouverneur-Generaal en Raden van Indiën kunnen in het civile voor gene andere Regtbank in Indiën worden geconvenieerd dan voor het Hoge-Geregtshof. ^[4]
overgankelijk (juridisch) overeenkomen
- En is eindelijk nog goedgevonden en geconvenieerd dat nopens 't geen waar over bij deze conventie niet speciaal is verdragen een ijder der beide heeren contractanten zal zijn ...^[5]

Het woord conveniëren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "conveniëren" herkend door:

79 %	van de Nederlanders;
71 %	van de Vlamingen.^[6]