delict
Hallo, je bent hier gekomen op zoek naar de betekenis van het woord delict. In DICTIOUS vind je niet alleen alle woordenboekbetekenissen van het woord delict, maar kom je ook meer te weten over de etymologie, de kenmerken en hoe je delict in enkelvoud en meervoud uitspreekt. Alles wat je moet weten over het woord delict is hier. De definitie van het woord delict zal u helpen preciezer en correcter te zijn bij het spreken of schrijven van uw teksten. Kennis van de definitie vandelict, maar ook van die van andere woorden, verrijkt uw woordenschat en verschaft u meer en betere taalkundige bronnen.
- de·lict
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘strafbaar feit’ voor het eerst aangetroffen in 1503 [1]
- [2]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | delict | delicten |
| verkleinwoord | delictje | delictjes |
het delict o
- (juridisch) een gedraging die bij de wet verboden is zowel de ernstige misdaden als de minder ernstige overtredingen
- Op delicten rust straf.
- Het woord delict staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "delict" herkend door:
| 99 % | van de Nederlanders; |
| 96 % | van de Vlamingen.[3] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "delict" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ delict op website: Etymologiebank.nl
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
