Hallo, je bent hier gekomen op zoek naar de betekenis van het woord
dierf. In DICTIOUS vind je niet alleen alle woordenboekbetekenissen van het woord
dierf, maar kom je ook meer te weten over de etymologie, de kenmerken en hoe je
dierf in enkelvoud en meervoud uitspreekt. Alles wat je moet weten over het woord
dierf is hier. De definitie van het woord
dierf zal u helpen preciezer en correcter te zijn bij het spreken of schrijven van uw teksten. Kennis van de definitie van
dierf, maar ook van die van andere woorden, verrijkt uw woordenschat en verschaft u meer en betere taalkundige bronnen.
- van derf ww met een klinkerwisseling /ɛ/ - /i/ [1]
- van durf ww met een klinkerwisseling /ʏ/ - /i/ [2]
dierf
- enkelvoud verleden tijd van derven
- Ik dierf.
- Jij dierf.
- Hij, zij, het dierf. (verouderd), meer gangbare vorm: derfde
- ▸ ⧖ Och, type, stram van leden,
och, type, grauw van haar,
u scheiden luttel schreden
ter nood meer van de baar!
En toch belooft de voren
nog andere trezoren
dan die 's lands akker dierf;
toch hangen aan de transen
nog even schone kransen
als 't voorgeslacht verwierf![3]
dierf
- enkelvoud verleden tijd van durven
- Ik dierf.
- Jij dierf.
- Hij, zij, het dierf. (verouderd), (meer gangbare vorm: durfde
- ▸ ⧖ Goedheid, goedheid gelijk een zuster aan mijn zijde,
hoe heb ik u verbeid, - die ik niet vrágen dierf,
sinds, kommrend om mijn vreemd bestaan, mijn vader stierf,
en uw gezoen, o lief, mijn doode liefde zeide...[4]
Weblink bron E.J. Potgieter (ed. Jan Oosterholt)“Uit de nalatenschap van een dromer : Het jagertje.” (2003; origineel 1853), Atheneum - Polak & Van Gennep, Amsterdam, ISBN 9025341810, p. 21 op Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
