epicurist

• Geluid:  epicurist    (hulp, bestand)
• IPA: / ˌepikyˈrɪst / (4 lettergrepen)

• epi·cu·rist

• eponiem, met het achtervoegsel -ist afgeleid van de naam in het Latijn van de Griekse wijsgeer uit de 4e eeuw v.Chr. Epicurus ^{[1] [2]}

de epicurist m

1. (filosofie) volgeling van Epicurus, die leerde dat het geluk van personen het hoogste goed in het menselijk leven is

   ▸ Ik zou meer in het verborgene willen gaan leven. ‘Lathe biosas’, zeiden de epicuristen. Leef onopvallend.^[3]

2. genotzuchtig persoon

   ▸ De naam van Oskar Lafontaine - sociaal-democraat en bovendien epicurist - kwam natuurlijk ook voor. Want die houdt zeer van dames, hij is ook al voor de derde keer getrouwd.^[4]

• epicuristisch

• Het woord epicurist staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "epicurist" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.