inburgeren

• Geluid:  inburgeren    (hulp, bestand)

• in·bur·ge·ren

• Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘opgenomen worden in een (taal)gemeenschap’ voor het eerst aangetroffen in 1847 ^[1]
• ^[2]

inburgeren

1. ergatief wennen in een nieuwe cultuur en het aanleren van de plaatselijke taal

   • Hij is al aardig ingeburgerd. 

2. wederkerend moeite doen zich aan te passen aan een nieuwe omgeving

   • Allochtonen wordt vaak gevraagd zich beter in te burgeren, maar hoe veel moeite doen we zelf voor onze taal? 

1. Vooral indien het werkwoord toegepast wordt op iets anders dan een persoon volgt vaak een ergatieve constructie met raken

   • Na verloop van tijd raakte dat woord ingeburgerd. 

• inburgeraar, inburgering

• Het woord inburgeren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "inburgeren" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.