infirmatie

• Geluid:  infirmatie    (hulp, bestand)
• IPA: / ˌɪɱfɪrˈma(t)si / (4 lettergrepen)

• in·fir·ma·tie

• via Frans infirmation van Latijn infirmatio

de infirmatie v

1. (juridisch) (verouderd) uitspraak of rechtshandeling waarbij een eerdere uitspraak of rechtshandeling buiten werking wordt gesteld

   ▸ ⧖ De uitslag van die appèllen was bij 282 confirmatie, bij 212 infirmatie van het vonnis; van de laatstgenoemde leidden 69 tot vrijspraak, nadat de eerste regter had veroordeeld, 69 lot veroordeeling, nadat de eerste regter had vrijgesproken of ontslagen; in 12 werd eene zwaardere, in 62 eene ligtere straf uitgesproken dan in eersten aanleg.^[1]

   ▸ Zij bevat infirmatie van sommige regtshandelingen door regterlijke uitspraak, waardoor de regtsgevolgen dier handelingen vervallen.^[2]

2. (filosofie) (verouderd) bewijsvoering die de onjuistheid van een redenering aantoont

   ▸ En laten (vrij van elke dubbelzinnigheid) de Nederlandstalige popperianen en ook de heer Van Galen Last nu eindelijk eens de afschuwelijke anglicismen verificatie en falsificatie vervangen door de prachtige gallicismen confirmatie en infirmatie!^[3]

   ▸ ⧖ De letterlijke vertaling is: עת = begrenzt – bestimmt – festgesetzt. חיה = das Lebendige – Leben – Lebenskraft. (…), ergo "op de bestemde tijd voor levensvatbaarheid”, en kan dus geenszins als eene infirmatie mijner theorie aangevoerd worden.^[4]

• ontkrachting
• vernietiging
• weerlegging

• Het woord 'infirmatie' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.