Hallo, je bent hier gekomen op zoek naar de betekenis van het woord
jazegger. In DICTIOUS vind je niet alleen alle woordenboekbetekenissen van het woord
jazegger, maar kom je ook meer te weten over de etymologie, de kenmerken en hoe je
jazegger in enkelvoud en meervoud uitspreekt. Alles wat je moet weten over het woord
jazegger is hier. De definitie van het woord
jazegger zal u helpen preciezer en correcter te zijn bij het spreken of schrijven van uw teksten. Kennis van de definitie van
jazegger, maar ook van die van andere woorden, verrijkt uw woordenschat en verschaft u meer en betere taalkundige bronnen.
de jazegger m
- iemand die een bepaalde vraag met ja heeft beantwoord
- De plannen van Royal zijn in de campagne vaker bekritiseerd dan die van Sarkozy. Deels omdat ze minder precies zijn en de economische logica ervan meer omstreden. Ze kreeg ook meer tegenstand uit eigen partij. De PS is sterk verdeeld tussen antiliberalen (de neezeggers tegen de Europese Grondwet) en sociaal-democraten (de jazeggers). [1]
- De vraag of edelen anders zijn dan anderen, of ze met andere woorden eigen, wezenlijke kenmerken hebben, werd door de helft met Ja beantwoord. Deze jazeggers noemden de volgende adellijke kenmerken: innerlijke beschaving; goede omgangsvormen; upper class taalgebruik; zekere klasse; edele principes; moed; grotere afstandelijkheid ten opzichte van de waan van de dag. Een noteerde dat zijns inziens de `protestantse adel meer pretenties heeft dan de katholieke adel.' [2]
- iemand die zonder enige kritiek alles doet wat hogergeplaatsten zeggen of bevelen
- Vandaar dat de partij, hoewel ze eenmaal aan de macht snel groeide tot ruwweg dezelfde omvang als de vroegere heersende klasse (die onder de tsaren uit de adel en gegoede burgerij bestond) van begin tot eind een regime van nonvaleurs, opportunisten, jazeggers en beulen is geweest; een regime bovendien dat uiteraard van hoog tot laag corrupt was. [3]
- Nationalisme en populisme zijn natuurlijke verwanten op het politieke toneel, zeker in Frankrijk. Juist de eensgezindheid van de Franse politieke "klasse' van Chirac tot Rocard geeft voeding aan dit denkpatroon: het is "wij' tegen "zij'. De arrogantie van de jazeggers doet voorzover nodig de rest. Bijvoorbeeld Delors die meent dat de tegenstanders van het verdrag het standpunt moeten wijzigen of onverwijld de politiek dienen te verlaten. De Europese Gemeenschap wordt zo tot de verzinnebeelding van een technocratische elite die over de hoofden van het "volk' regeert. [4]
88 % |
van de Nederlanders;
|
75 % |
van de Vlamingen.[5]
|