onmondig

• Geluid:  onmondig    (hulp, bestand)

• on·mon·dig

• afleiding van mondig met het voorvoegsel on-

onmondig

1. geen beslissende invloed hebben

   • De bezoekers verdienden wel een gelijkmaker maar kregen ook na rust nooit echt vat op een counterende thuisploeg en waren zelf vooral onmondig in de zestien. ^[1] 
   • De Great Game heeft sinds de Eerste Wereldoorlog voor stabiliteit gezorgd aan de randen van Europa. Maar dat had een hoge prijs: absolute monarchieën zijn te lang in het zadel gehouden, de Arabische volkeren bleven onmondig, waardoor terrorisme z’n akelige kop kon opsteken en er een vicieuze cirkel van afhankelijkheid van westers ingrijpen is ontstaan. ^[2] 

2. door onvoldoende leeftijd of ontwikkeling niet over zichzelf kunnen beslissen

   • Hij wil een onafhankelijk Indië, dadelijk. De vraag of dan een ander in onze plaats komt, gaat alleen den Indonesiër aan. Hij begeert dien evenmin. Ons ontzegt hij het recht hier te blijven regeeren onder het motto dat de Indonesiër onmondig is. Hij schijnt ons nogal kortzichtig te vinden. ^[3] 

• onmachtig, afhankelijk
• baardeloos, jong, kinderachtig, minderjarig, onzelfstandig, onvolwassen

• mondig

• Het woord onmondig staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "onmondig" herkend door: