onomstotelijk

• Geluid:  onomstotelijk    (hulp, bestand)

• on·om·sto·te·lijk

• Naamwoord van handeling van omstoten met het voorvoegsel on- met het invoegsel -e- en met het achtervoegsel -lijk

onomstotelijk ^[1]

1. van iets dat het niet ontkend kan worden (letterlijk je kunt het niet omverwerpen)

   • De advocate leverde het onomstotelijke bewijs dat haar cliënt onschuldig is. 

   ▸ Of hij de groep wielrenners bewust afsneed, is volgens de politie nog niet duidelijk. Ook staat nog niet onomstotelijk vast dat hij iets merkte van de valpartij.^[2]

   ▸ Eén ding stond namelijk onomstotelijk vast. Er had namelijk geen bewijsmateriaal kunnen ontstaan indien mevrouw Curtholmen zich niet, zoals iedereen in de rechtszaal had kunnen constateren, met hart en ziel aan haar ontrouw had gewijd.^[3]

• onwederlegbaar, duidelijk, evident, onwankelbaar, apodictisch, klaarblijkelijk

• dubieus, betwijfelbaar, weerlegbaar

• onomstotelijkheid

• Het woord onomstotelijk staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "onomstotelijk" herkend door: