suppletie
Hallo, je bent hier gekomen op zoek naar de betekenis van het woord suppletie. In DICTIOUS vind je niet alleen alle woordenboekbetekenissen van het woord suppletie, maar kom je ook meer te weten over de etymologie, de kenmerken en hoe je suppletie in enkelvoud en meervoud uitspreekt. Alles wat je moet weten over het woord suppletie is hier. De definitie van het woord suppletie zal u helpen preciezer en correcter te zijn bij het spreken of schrijven van uw teksten. Kennis van de definitie vansuppletie, maar ook van die van andere woorden, verrijkt uw woordenschat en verschaft u meer en betere taalkundige bronnen.
- sup·ple·tie
- Leenwoord uit het middeleeuws Latijn, in de betekenis van ‘aanvulling’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1658 [1]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | suppletie | suppleties |
| verkleinwoord |
de suppletie v
- aanvulling, toevoeging
- Suppletie van voeding met vitamine D.
- (taalkunde) het verschijnsel dat er binnen hetzelfde vervoegings- of verbuigingsparadigma verschillende niet-verwante vormen voorkomen
- Dit niveau van abstractheid maakt het tamelijk eenvoudig om met morfologisch ingewikkelde gevallen als suppletie om te gaan.[2]
- Het woord suppletie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "suppletie" herkend door:
| 72 % | van de Nederlanders; |
| 34 % | van de Vlamingen.[3] |
- Zie de doorverwijspagina op Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "suppletie" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ Jan-Wouter Zwart, Het ontstaan van I’ en C’
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
