Din franceză conservatoire, germană Konservatorium.
Declinarea substantivului conservator | ||
n. | Singular | Plural |
Nominativ-Acuzativ | conservator | conservatoare |
Articulat | conservatorul | conservatoarele |
Genitiv-Dativ | conservatorului | conservatoarelor |
Vocativ | conservatorule | conservatoarelor |
Din franceză conservateur < latină conservator.
Declinarea adjectivului conservator | ||
Singular | Plural | |
Masculin | conservator | conservatori |
Feminin | conservatoare | conservatoare |
Neutru | conservator | conservatoare |
Declinarea substantivului conservator | ||
m. | Singular | Plural |
Nominativ-Acuzativ | conservator | conservatori |
Articulat | conservatorul | conservatorii |
Genitiv-Dativ | conservatorului | conservatorilor |
Vocativ | conservatorule | conservatorilor |
Declinarea substantivului conservator | ||
n. | Singular | Plural |
Nominativ-Acuzativ | conservator | conservatoare |
Articulat | conservatorul | conservatoarele |
Genitiv-Dativ | conservatorului | conservatoarelor |
Vocativ | conservatorule | conservatoarelor |
(English)
Din anglo-normandă conservatour, care provine inevitabil din latină conservator („conservator”), din conservo („a conserva, a păstra”).
conservator, pl. conservators
Din neerlandeză medie conservateur < neerlandeză veche conservatoer, conservateur.
Inevitabil din franceză conservateur, care provine din latină conservator („conservator”) < din conservo („a conserva, a păstra”).
Declinarea substantivului conservator | ||
m. | Singular | Plural |
Substantiv | conservator | conservators, conservatoren |
Diminutiv | - | - |
(Latina)
Din cōnservātus („conservat, păstrat”) + -or.
Declinarea substantivului cōnservātor | ||
m. | Singular | Plural |
Nominativ | cōnservātor | cōnservātōrēs |
Genitiv | cōnservātōris | cōnservātōrum |
Dativ | cōnservātōrī | cōnservātōribus |
Acuzativ | cōnservātōrem | cōnservātōrēs |
Ablativ | cōnservātōre | cōnservātōribus |
Vocativ | cōnservātor | cōnservātōrēs |
Din cōnservō.