kırık

IPA^(anahtar): cɯˈɾɯc, cɯɾɯcˈlaɾ

Heceleme: kı‧rık

kırık (belirtme hâli kırığı, çoğulu kırıklar)

1. kırılmış bir şeyden ayrılan parça

   Cam kırığı.

2. (patoloji) kemiğin bir etki ile kırılması

   Kolunda kırık yok ama çıkık var.

3. bir şeyin kırılan yeri

   Bunun kırığı neresinde?

4. kırıntı

   Ekmek kırığı.

5. (oyun) tavla oyununda oyun dışı bırakılan pul
6. (halk ağzı) kadının veya erkeğin kanunlara ve âdetlere aykırı olarak ilişki kurduğu şahıs

(jeoloji) fay

• kırık çizgi, kırık dökük, kırık hava, ipi kırık, kalbi kırık, kıçı kırık, kırık dölü

• kırıkça, kırıkçı, kırıkçık, kırıkken, kırıkla, kırıklı, kırıklık, kırıksa, kırıksı, kırıksız

kırık (karşılaştırma daha kırık, üstünlük en kırık) kırık

1. kırılmış olan

   Ahmet hemen heybesini açtı ve makasını, kırık tarağını çıkardı. - İ. H. Baltacıoğlu

2. tam nota göre düşük olan

   Üç dersten kırığı var. Kırık not.

3. saf renkten hafif uzaklaşmış

   Kırık beyaz.

4. melez

   Kırık tazı.

5. gücenmiş, üzgün

   Eşlerde, çocuklarda o üzgün, kırık bakış. - B. Necatigil

• Türk Dil Kurumuna göre "kırık" maddesi