kaynak

Ayrıca bakınız: Kaynak

Eski Türkçe kayna‎ (kayna, “kaynamak”)

• IPA^(anahtar): /kaj.ˈnac/
• Heceleme: kay‧nak

kaynak (belirtme hâli kaynağı, çoğulu kaynaklar)

1. araştırma ve incelemede yararlanılan belge

   Tapu kayıtları onun XVI. asırda yaşadığını gösteren başlıca kaynaklardandır.

2. bir haberin alındığı yer
3. bir şeyden bol miktarda bulunan yer
4. bir şeyin ilk çıkış, başlangıç yeri

   İnanılır kaynaklardan alınan haberlere göre …

5. bir yazılı eseri hazırlarken kullanılan veya alıntılar yapılan dergi, kitap, makale gibi yayınlar
6. gelir, kazanç, sağlık v.s.'nin sağlayıcı öge

   Yabancı bir idare, iktisat, ticaret, memleketin bütün kazanç kaynaklarına musallat olur. — F. R. Atay

7. iki metal veya yapay parçayı ısıl yolla birleştirme yöntemi, kaynaştırıp yapıştırma işi
8. iki parçanın ısı aracılığıyla birleştiği yer ve bu birleştirme işlemi
9. (coğrafya, hidroloji) yeraltı suyunun yeryüzüne çıktığı yer

   Sonra yavaşça kaynağa doğru eğildi. — Y. K. Karaosmanoğlu

10. (dil bilimi) herhangi bir bilim dalında yazılmış olan yazı veya eserlerin bütünü
11. (fizik) herhangi bir enerjinin oluşup çevreye yayıldığı yer

    Isı ve ışık kaynağımız Güneş'tir.

12. (halk ağzı) kuyruğa girmiş insanların arasına fark ettirmeden veya hile ile girme
13. (mecaz) sırayı beklemeden başkalarının hakkını alarak mevcut sıranın ön taraflarına girme işi

• (araştırma ve inceleme belgesi): referans
• (başlangıç yeri): menşe
• (coğrafya, hidroloji): bulak, eşme, göz, göze, kaynarca, memba, pınar, su kaynağı
• (dil bilimi): literatür
• (gelir, kazanç, sağlık): mehaz

• kaymak

• Türk Dil Kurumuna göre "kaynak" maddesi

• Vikipedi'de kaynak

• Heceleme: kay‧nak

1. kaynak, pınar

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.